Final Fantasy IV: The Complete Collection
Hoewel de hype rond de NGP stijgt naarmate E3 2011 dichterbij komt, blijft Square Enix de PSP-bezitters verwennen met nieuwe releases. Ditmaal worden de fans van Final Fantasy op hun wenken bediend met Final Fantasy IV: The Complete Collection. Deze compilatie bevat naast een remake van de originele Final Fantasy IV, ook de sequel The After Years én een gloednieuwe interlude die de gebeurtenissen in beide games met elkaar verbindt.
Toen Final Fantasy IV verscheen in 1991, veroorzaakte deze game een ware revolutie in het RPG-landschap. Niet alleen werd het turn-based combat gedeelte dat typerend was voor het genre vervangen door een actief Time Battle systeem, maar het was ook een van de eerste games met een diep uitgewerkte story-telling. Ideaal voor een flinke portie nostalgie dus, en daar slaagde Square Enix in 2008 al in met een grafisch sterk verbeterde 3D-remake voor de Nintendo DS.
Voor de PSP-versie is men echter terug gekeerd naar de roots en heeft men het 3D-aspect volledig laten vallen. Wel zijn zowat alle sprites opnieuw ontworpen in hogere resolutie, waardoor het spel er stukken beter uitziet dan het origineel. Niet alleen de omgevingen hebben hierdoor een kleurrijke en sfeervolle uitstraling gekregen, maar ook tijdens de battles kan je genieten van schilderachtige achtergronden en haarscherpe personages. Dit heeft wel tot gevolg dat het retro-gevoel een beetje verdwenen is, en dat de modernere graphics nogal botsen met de statische weergave van de gevechten.
Zowel je party als je tegenstanders zijn immers niet meer dan onbeweeglijke sprites die als iconen op een bureaubladachtergrond geplakt zijn. Dit is een flinke stap terug in vergelijking met de 3D-battles uit de DS-versie, een ook de voice-acting en cutscenes die we daar mochten aanschouwen zijn achterwege gelaten. Dit kan nieuwe gamers misschien afschrikken, maar voor fans van het originele spel zal dit eerder als goed nieuws overkomen. De CGI-intro en de vernieuwde soundtrack heeft Square Enix gelukkig wel overgenomen, al kan je ook nog steeds kiezen voor de originele muziek.
Ook de moeilijkheidsgraad leunt eerder aan bij die van de DS-versie, die zelfs door de die-hard fans als moeilijk werd omschreven. Vooral in het begin van het spel is er een zekere leercurve, omdat je party voor een groot deel uit magiers bestaat, maar de Ether die je nodig hebt om je MP aan te vullen zeer beperkt is. Wie indertijd de verbeterde GBA-versie van het spel gespeeld heeft zal ook de toegevoegde dungeons en sidequests herkennen. De gameplay is dan weer zo goed als onveranderd gebleven, en het mag gezegd worden dat het Active Time Battle systeem de tand des tijds goed heeft doorstaan.
Dit kan niet gezegd worden van de random encounters, waarbij gevechten op willekeurige momenten geactiveerd worden zonder dat je de tegenstanders kan ontwijken. Regelmatig valt het voor dat je na één of twee stappen al een nieuwe encounter krijgt, wat wel eens onnodig frustrerend kan overkomen. Je kan immers niet saven in de dungeons, waardoor je als je sterft vanaf de ingang terug opnieuw moet beginnen. In combinatie met het gebrek aan een overzichtsmap ontmoedigt dit het verkennen van de spelwereld, wat bij momenten thans broodnodig is om aan voldoende items te geraken.
De Interlude is in feite een extra hoofdstuk na Final Fantasy IV en neemt hooguit drie uurtjes in beslag. Aangezien deze vooral uit bekende locaties en personages bestaat is deze enkel verplichte kost voor wie alle details van het verhaal wil kennen. The After Years werd aanvankelijk als mobile game ontwikkeld, maar kreeg in 2009 al een WiiWare port. Voor The Complete Collection werden de graphics nogmaals opgepoetst zodat ze in dezelfde stijl vallen als de andere twee games. Deze sequel is qua gameplay ongeveer identiek aan het originele spel, maar er zijn ook een paar nieuwe concepten.
Zo moet je rekening houden met “Age of the Moon”, waarbij de magische en fysieke aanvallen van je party en vijanden verandert naargelang de stand van de maan. De tientallen “Band Abilities” maken het dan weer mogelijk om krachtige combinatie aanvallen te gebruiken. Hierbij laat je twee van je personages samen werken om extra schade toe te brengen, maar ze zullen dan wel allebei MP moeten inleveren. Toch bevat The After Years teveel recyclage om als nieuwe game te beschouwen. De meeste tegenstanders en eindbazen heb je al eens verslagen, en je zal zelfs volledige dungeons uit het originele spel mogen herspelen.
- Drie games op één UMD
- Veel nostalgie
- Sublieme gameplay
- Twee soundtracks
- Opgepoetste 2D graphics
- Teveel recyclage in sequels
- Geen voice-acting