Spectral Souls: Resurrection of the Ethereal Empires
Een 7-jarige oorlog uitgevochten door twee partijen met een derde partij die wil bemiddelen. Het zou over de regeringsvorming van België kunnen gaan, we hebben het hier echter over de remake van de Japanse turn-based rpg Shinki Gensou Spectral Souls II voor de Playstation Portable.
Spectral Souls:Resurrection of the Ethereal Empires speelt zich af in een wereld die bekend staat als Neverland (Peter Pan of Michael Jackson zijn in het spel niet terug te vinden). Neverland is jaren geleden veroverd door demonen die het Imperial Neverland Army opgericht hebben waarmee ze de mensen onderdrukken. Aan de kant van de mensheid is er het Reformed Simba Empire, een verzetsbeweging die een revolutie wil starten. Die revolutie komt er nadat het Imperial Neverland Army enkele mensendorpen in as legt en zo de mensen uitmoordt. Naast deze twee partijen is er nog een derde speler in het spel, het Rozess Liberation Army streeft ernaar om mensen en demonen in vrede te laten samenleven.
Gedurende het spel heb je de kans om te wisselen tussen deze drie partijen en na een aantal gevechten kan je met één van de partijen een “Historical Event” spelen, sleutelmomenten in het spel waarin - afhankelijk van de partij van de speler - de komende gevechten beslist worden. Een gevecht begint met de keuze van de partyleden die aan het gevecht zullen deelnemen en vervolgens worden de objectieven getoond met eventuele speciale condities die bonussen opleveren. Daarna kom je in de arena terecht die bestaat uit een lap grond met wat gebouwen of heuvels en de verschillende characters verspreid over de map. Bovenaan het scherm begint de active time gauge te lopen, een meter met icoontjes voor elk character, en dit geeft de volgorde van de gevechten aan. Wanneer het de beurt is aan een character van de spelerszijde krijg je een keuzemenu met de beschikbare acties. Zolang er AP is, kan een character acties blijven uitvoeren. Na het gevecht krijg je een overzicht van de gewonnen items, de verkregen experience –en party points. Mensen die Disgaea ooit hebben gespeeld, zullen deze stijl zeer herkenbaar vinden.
De kracht van het gevechtssysteem zit in de 'Hold en Charge' vaardigheden. Met Hold kan je verschillende acties opstapelen om ze dan in één verwoestende combo uit te voeren - experimenteren met deze actie kan krachtige combo’s opleveren. De Charge optie is een uitbreiding op Hold, want met Charge kan je ook verschillende vaardigheden opstapelen, maar die worden pas uitgevoerd wanneer een ander partylid een actie landt op diezelfde vijand. Op die manier kunnen twee characters hun combo’s combineren en zo nog meer schade toebrengen. Charge heeft wel enkele risico’s, want als in de tijd tussen de 2 characters de vijand van plaats verandert, wordt Charge geannuleerd. Ook als het eerste personage terug aan de beurt komt vooraleer het tweede character aan de beurt komt, is de Charge geannuleerd.
De wereldkaart heeft, naar goede RPG-gewoonte, een aantal steden waar je items kan gaan kopen, uitrusten, etc. Elke stad heeft minstens een itemshop, een workshop en een guild. In een itemshop kan je uiteraard nieuwe items, wapens en armor kopen. Een workshop kan gebruikt worden om items en skills te upgraden of te combineren om nieuwe te maken. Elk item begint op rank 1 en kan tot maximum rank 5 geupgrade worden waarna het kan gecombineerd worden met een ander rank 5 item om zo tot krachtigere resultaten te komen. In de guilds kan je party points gebruiken om al je party members sterker te maken of van klasse te laten wisselen.
Grafisch ziet Spectral Souls er niet fantastisch uit. Er is gekozen voor een cell-shaded 2D stijl die zijn nut en bijdrage tot sfeer al bewezen heeft in andere games maar er hier, ondanks vrij gedetailleerd, plat en levensloos uitziet. Voice-acting is niet aanwezig, want alle conversaties gebeuren via tekstballonnen met een portret en de naam van diegene die aan het woord is. De Engelse tekst lijkt vrij rechtstreeks vertaald uit het Japans en lijkt zo weggelopen uit een kinderboek. Ook de tekst die als inleiding op het verhaal dient tijdens de opening komt geforceerd over waardoor inleving in het verhaal en de personages moeilijk is.
Ondanks de 2D graphics en het ontbreken van stemmen zijn er veel, heel veel laadtijden terug te vinden in het spel. Na het selecteren van een actie is er een laadtijd van 2-5 seconden, na het uitvoeren van de actie opnieuw laadtijd, ook tussen elke zin in een conversatie zit een korte laadtijd. Twee seconden lijkt niet veel, maar de regelmaat waarmee het voorkomt maakt het een grote ergernis.
Muzikaal zit het dan weer wel goed in Spectral Souls. De opening werd verzorgd door Dogschool en is getiteld Blue Sky. De muziekkeuze gaat bovendien goed samen met de gevoelens van de personages tijdens cut-scenes. De muziek in een gevecht geeft een gevoel van spanning terwijl het deuntje bij een overwinning ook echt een gevoel van overwinning geeft
- Muziek
- Combo systeem
- Wisselen tussen drie partijen
- Laadtijden
- Levensloze graphics
- Geen voice acting